چرا سامانههای بیمارستانی HIS شکست میخورند؟
مقدمه:
سیستمهای اطلاعات بیمارستانی (Hospital Information System - HIS) از دهههای گذشته بهعنوان قلب تپنده دیجیتال در مدیریت بیمارستانها شناخته میشوند. در حالی که کشورهای توسعهیافته توانستهاند با تکیه بر استانداردهای بینالمللی مانند HL7 و FHIR از این سامانهها بهرهبرداری مؤثر داشته باشند، بسیاری از HISهای ایرانی به دلیل مشکلات مدیریتی، ضعف زیرساختها، نبود پشتیبانی پایدار و تغییر سیاستهای دولتی با شکست مواجه شدهاند. در این مقاله تلاش میکنیم دلایل این شکستها، پیامدهای آن بر نظام سلامت و راهکارهای نجات را با رویکردی تحلیلی و کاربردی بررسی کنیم.
چرا HIS ها در ایران شکست میخورد؟
نبود سیاستگذاری واحد
یکی از مهمترین دلایل شکست HIS در ایران، تعدد مراکز تصمیمگیری است. وزارت بهداشت، دانشگاههای علوم پزشکی، سازمان بیمه سلامت و بخش خصوصی هرکدام مسیر جداگانهای برای توسعه سامانهها انتخاب کردهاند. نتیجه این پراکندگی، تولید دهها نرمافزار ناسازگار بوده است که هیچیک به تبادل داده استاندارد نرسیدهاند.
مشکلات اقتصادی و پایداری مالی شرکتها

بخش بزرگی از شرکتهای توسعهدهنده HIS در ایران استارتاپهای کوچک یا شرکتهای محدود منابع هستند. نبود مدل درآمدی پایدار، تأخیر در پرداختهای دولتی و هزینههای بالای نگهداری، باعث ورشکستگی یا رها کردن پروژهها توسط این شرکتها شده است.
ضعف در رعایت استانداردهای جهانی
در حالی که HIS در کشورهای پیشرفته بر اساس استانداردهای HL7، FHIR و DICOM توسعه مییابد، بسیاری از HISهای داخلی فاقد این انطباق هستند. این امر موجب میشود تبادل داده بین بیمارستانها، آزمایشگاهها و مراکز تصویربرداری بهشدت محدود شود.
مقاومت کادر درمان در برابر تغییر
یکی از چالشهای نرمافزارهای بیمارستانی در ایران، پذیرش پایین کاربران است. پزشکان و پرستاران به دلیل رابط کاربری پیچیده و آموزش ناکافی، ترجیح میدهند همچنان از نسخههای کاغذی یا سیستمهای دستی استفاده کنند.
فساد و منافع پنهان
قراردادهای غیرشفاف، خرید نرمافزار از شرکتهای غیرمتخصص و فشار ذینفعان موجب میشود انتخابها همیشه علمی و فنی نباشد. این موضوع، شکست پروژهها را تسریع میکند.
پیامدهای ورشکستگی HIS در ایران

• تکرار تستها و افزایش هزینه درمان: نبود یکپارچگی دادهها منجر به انجام چندباره آزمایشات و تصویربرداریها میشود.
• خطاهای بالینی: اطلاعات ناقص یا اشتباه در پروندههای بیمارستانی باعث افزایش خطاهای پزشکی میشود.
• هدررفت منابع ملی: میلیاردها ریال هزینه نرمافزارها و زیرساخت بدون بازگشت سرمایه از بین میرود.
• بیاعتمادی به پروژههای سلامت دیجیتال: شکست HIS ها، اعتماد مدیران و کارکنان را نسبت به سایر طرحهای الکترونیک کاهش میدهد.
مقایسه با تجربیات جهانی:
• آمریکا: پس از تصویب قانون HITECH در سال ۲۰۰۹، بیش از ۹۰٪ بیمارستانها دارای HIS استاندارد شدند.
• اروپا: اتحادیه اروپا با استراتژی E.Health توانست سیستمهای اطلاعاتی کشورها را همگرا کند.
• کشورهای در حال توسعه: هند و ترکیه نمونههایی از کشورهایی هستند که با مدلهای مشارکت دولتی-خصوصی (PPP) توانستهاند از ورشکستگی سامانهها جلوگیری کنند.

راهکارهای پیشنهادی برایHIS در ایران
ایجاد یک پلتفرم ملی HIS
تجربه جهانی نشان داده است که وجود یک پلتفرم واحد و باز، جلوی پراکندگی را میگیرد. این پلتفرم باید بر اساس استانداردهای جهانی و API باز طراحی شود.
اصلاح مدل اقتصادی شرکتها
تخصیص بودجه پایدار، قراردادهای شفاف و پرداخت مبتنی بر عملکرد میتواند مانع ورشکستگی شرکتها شود.
آموزش و فرهنگسازی در کادر درمان
اجرای دورههای آموزشی و طراحی رابط کاربری ساده، میزان پذیرش HIS را افزایش میدهد.
اتصال به پرونده الکترونیک سلامت ملی (SEPAS)
HIS باید به شکلی یکپارچه به سامانه سپاس متصل شود تا انتقال دادهها بین بیمارستانها و وزارت بهداشت بهصورت استاندارد انجام شود.
نظارت و شفافیت در قراردادها
وجود کمیتههای مستقل برای ارزیابی پروژههای HIS میتواند از فساد و انتخابهای غیرعلمی جلوگیری کند.
نقش آموزش و فرهنگسازی در موفقیت HIS
یکی از مهمترین دلایل شکست HIS در ایران، نادیده گرفتن بُعد آموزش و فرهنگسازی است. بسیاری از پرستاران، پزشکان و حتی کارکنان اداری، بدون آموزش کافی با سامانههای اطلاعات بیمارستانی مواجه میشوند و در نتیجه یا از آن استفاده نمیکنند یا دادهها را ناقص و اشتباه وارد مینمایند. تجربه کشورهای موفق نشان داده است که سرمایهگذاری در آموزش کاربران نهایی، حتی به اندازه خود نرمافزار اهمیت دارد. HIS تنها زمانی کارآمد است که به بخشی از فرهنگ روزمره کاری پرسنل تبدیل شود و این موضوع نیازمند برنامههای مستمر آموزشی، انگیزشی و نظارت دقیق است.
چالش استانداردسازی دادهها
یکی دیگر از مشکلات اساسی HIS های ایران، نبود استانداردهای ملی یکپارچه برای دادههای سلامت است. بسیاری از نرمافزارها، فرمتهای متفاوتی برای ذخیره و تبادل اطلاعات دارند که مانع از تبادل داده بین بیمارستانها یا اتصال به سامانههای ملی میشود. این عدم استانداردسازی نه تنها کیفیت دادهها را پایین میآورد، بلکه اجرای پروژههایی مانند پرونده الکترونیک سلامت یا تحلیلهای کلاندادهای را غیرممکن میسازد. مقایسه با کشورهایی مثل ترکیه و امارات نشان میدهد که حرکت به سمت HL7 و FHIR یک ضرورت غیرقابل اجتناب برای آینده HIS در ایران است.
هزینههای پنهان و مدل اقتصادی ناپایدار
یکی از نقاط ضعف HIS های ورشکسته در ایران، نبود مدل اقتصادی شفاف و پایدار است. بسیاری از شرکتها هنگام عقد قرارداد قیمت اولیه پایینی ارائه میکنند، اما در طول زمان با هزینههای جانبی مثل پشتیبانی، بهروزرسانی یا ماژولهای اضافه، بار مالی سنگینی به بیمارستان تحمیل میکنند. از سوی دیگر، بودجههای محدود بیمارستانهای دولتی و بیمهها، توان ادامه پرداخت این هزینهها را ندارند و پروژه به مرور متوقف میشود. طراحی مدلهای اقتصادی شفاف، قراردادهای مبتنی بر SLA (توافق سطح خدمات) و حتی استفاده از مدلهای مشارکتی (PPP) میتواند به ثبات بیشتر HIS کمک کند.
نگاه آینده؛ از HIS سنتی تا سلامت دیجیتال
جهان امروز در حال عبور از HIS سنتی به سمت سلامت دیجیتال یکپارچه است. مفاهیمی مانند تلهمدیسین، اینترنت اشیای پزشکی (IoMT)، هوش مصنوعی، و بلاکچین در سلامت، دیگر آینده دور نیستند؛ بلکه در بسیاری از کشورها به مرحله اجرا رسیدهاند. اگر HIS های ایرانی نتوانند خود را با این ترندها همسو کنند، حتی اگر در کوتاهمدت موفق باشند، به سرعت دچار شکست خواهند شد. آینده HIS تنها در گرو ثبت داده نیست، بلکه در گرو توانایی پردازش، تحلیل و تبدیل آن دادهها به تصمیمهای بالینی هوشمند است.
آینده HIS در ایران؛ امید یا تکرار شکست؟
اگرچه تجربههای گذشته نشاندهنده شکستهای متعدد است، اما روند جهانی دیجیتالسازی سلامت اجتنابناپذیر است. ایران ناگزیر است به سمت HIS یکپارچه، مبتنی بر استاندارد و پایدار حرکت کند. آینده این حوزه به میزان جدیت وزارت بهداشت در سیاستگذاری واحد، سرمایهگذاری هوشمندانه و اعتمادسازی بین کادر درمان وابسته خواهد بود.
ورشکستگی HIS در ایران فقط یک شکست نرمافزاری نیست؛ بلکه هشداری است برای کل نظام سلامت. راهکارها مشخصاند: یکپارچگی، شفافیت، پایداری مالی، و رعایت استانداردهای جهانی. ایران میتواند از تجربه جهانی بیاموزد و HIS را از یک تهدید پرهزینه به فرصتی برای بهبود کیفیت خدمات درمانی تبدیل کند.
منابع:




